Sunday, July 31

SUKAKAH KAMU?? ..TIDAK SESEKALI...
berat sungguh perasaan ini dan saya tak tahu kenapa
tanpa merancang
hayunan langkah menuju ke padang yang lapang
tempat kanak-kanak bermain layang-layang
dari jauh
terhidu bau rumput segar yang baru dipotong..
hujan berhari-hari buatkan rumput nampak sangat hijau
saya berjalan lagi menuju ke pohon ketapang di hujung padang
tersenyum pada peniaga ais-krim
setia berada di situ.. menunggu pelanggan yang datang
keringat jelas kelihatan di muka
‘ramai yang membeli?’, tanya saya sekadar berbasa basi..
tak tahu apa harus di ungkap bila mata bertembung..
‘boleh la, ada juga rezeki anak-anak hari ni’, jawabnya tenang..
dia tidak banyak soal
agaknya sudah terbiasa dengan kehadiran saya
sambil melewati peniaga.. terdengar bunyi radio..
mungkin sekadar memecah sunyi..
sampai bawah pohon ketapang
bayu lembut menyapa pipi
.. apa yang merundung hati ni
.. amat berat.. amat payah
sesekali seraut wajah itu mula menjelma
ahh… senyuman itu datang lagi
seolah terngiang.. ‘kenapa awak tak suka saya..?’
berat nafas dihela namun kemelut hati tak juga mahu melurut
pandangan mata dibuang jauh ke tengah padang..
ke arah layang-layang
berolak-alik bermain angin petang..
layang-layang
terbang bebas di dada langit
tapi tali masih terpaut di bumi…
kedengaran hilai tawa kanak-kanak
itulah dia si baju merah jambu beropol rambut bertocang ekor kuda
hari ini masih bersama atuk
masih terkial-kial dengan layang-layang
alangkah indahnya alam kanak-kanak
seolah tersedar kembali
dan kalut hati masih juga tak mampu untuk diurai…
sekali lagi nafas berat dihela
dan ibu jari kaki menguis-nguis rumput yang baru dipotong..
‘cantik layang-layang’, terdengar satu suara
hanya kerlingan dari ekor mata..
ooohh… si manis baju merah jambu beropol rambut bertocang ekor kuda
panjang agaknya angan saya
hingga tidak sedar hadirnya di sisi..
‘memang cantik’, jawab saya acuh tak acuh..
sedikit terganggu dengan kehadiran si manis ini..
namun suaranya amat lunak.. sungguh lunak
gayanya amat amat sopan..
masih sekadar kerlingan ekor mata..
si manis menambah celoteh
… saya suka layang-layang
… atuk cakap layang-layang cantik
… kata atuk lagi.. layang-layang perlu ada angin
… kalau tak dia tak boleh terbang
… tapi kalau angin kuat
… layang-layang akan rosak..
jari kecil terawang-awang ke langit
wahai si manis
nanti dewasa.. pasti kamu akan jadi igauan jejaka
… amat lunak suaramu
… amat teratur tutur katamu
… amat sopan dirimu
——-
dari jauh kedengaran nyanyian di radio – kau yang sangat ku sayang oleh Rano Karno
kau yang sangat ku sayang
kerna kau tak pernah manja
anggun peribadimu
tenang di wajahmu
tiada yang menandingimu
——-
si manis di sisi diam
agaknya menikmati rona petang yang kian suram
alunan lembut lagu ini membawa fikiran saya kembali melayang
wajah lembut itu datang lagi menyapa…
manakah jawapan ini…
——
‘agaknya sudah lewat petang’, tutur si manis
tersentap saya dari angan-angan
tapi mata saya terpaku
di hujung padang sana..
hilai ketawa..
si baju merah jambu beropol rambut bertocang ekor kuda
masih bersama atuk
masih terkial-kial dengan layang-layang
lalu..
siapakah si manis berbaju merah jambu beropol rambut bertocang ekor kuda di sisi saya
‘mana atuk agaknya?’, seolah merungut…
‘ada nampak tak.. si baju merah jambu beropol rambut bertocang ekor kuda dengan atuk?’, tanya si manis
saya agak pelik
lalu saya memaling ke arah si manis
…………….
terpanar mata memandang
kenapa saya hanya mengerling ekor mata
si manis…. rupanya istimewa
berkoyan-koyan saya marahkan diri…
kenapa saya tidak perihatin…
‘ada.. di hujung padang’, saya bersuara tersekat-sekat
ada sebak dihujung kata…
‘itulah CINTA’, cantik kan dia…
saya mengangguk.. dan kemudian terlupa..
‘iya……..’, itu saja kata mampu saya tutur…
‘KASIH’, ada suara menyapa..
‘iya.. atuk.. dah lewat petang kan.. kita nak balik ke?’ ujarnya sedikit girang
‘mari KASIH’, tangan kecil dihulur dan bersambut..
sungguh
CINTA itu sempurna
KASIH istimewa

DEPETIK DR; BUKU MEMORI~

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

kamu orng yang ke berape entah